برای بسیاری از نوزادان نارس و
بیمار، امکان تغذیهی کافی از طریق دستگاه گوارش وجود ندارد و به همین
دلیل تغذیه وریدی در این نوزادان از اهمیت خاصی برخوردار است.
ضرورت انتخاب روش تجویز مناسب،
مشکلات موجود برای دسترسی وریدی در نوزادان و
پیشگیری از عوارض همراه با تغذیه وریدی در نوزادان،
تعریف تغذیه وریدی
تغذیه
وریدی کامل (total parenteral nutrition) یک محلول استریل تزریقی محتوی
پروتئین، دکستروز و چربی همراه با الکترولیت ها، ویتامین ها، عناصر کمیاب و
آب، برای شروع تغذیه حمایتی در نوزادان نارس و در معرض خطر میباشد، زمانی
که تغذیهی نوزاد به صورت رودهای (enteral) امکان ندارد و یا تغذیهی
رودهای، میزان کالری مورد نیاز نوزاد را تأمین نمیکند.
هدف از تغذیه
وریدی در نوزادان، به حداقل رساندن میزان از دست رفتن ذخایر انرژی موجود در
بدن نوزاد و نیز تأمین مواد غذایی لازم برای رشد و تکامل اوست.
تغذیه
وریدی نقش مهمی در درمان نوزادان بیمار دارد و میتواند عوارض متابولیک را
کاهش داده و وقفهی رشد طبیعی نوزادان را تا زمانی که تغذیه دهانی را تحمل
کنند، به حداقل برساند.
تغذیه وریدی را میتوان به عنوان تنها منبع
حمایت تغذیهای در نوزادانی که تغذیهی رودهای نمیشوند و یا همراه با
تغذیهی رودهای تجویز نمود.
تغذیه وریدی و یا تغذیه رودهای را باید طی 24 ساعت پس از تولد شروع نمود.
هر نوزادی که بیش از 3-2 روز قادر به تحمل تغذیه رودهای نباشد، باید تغذیه وریدی دریافت کند.
اندیکاسیون های تغذیه وریدی در نوزادان
اختلالات مادرزادی و یا جراحی دستگاه گوارش مثل گاستروشزی، فیستول مری و تراشه(TEF)، بدشکلیها و انسدادهای رودهای …
سندروم رودهی کوتاه
اختلال کلیوی
محتوای ناکافی کالری یا پروتئین تغذیه خوراکی
بیماریهای قلبی و تنفسی شدید
محتوای تغذیه وریدی در نوزادان
انرژی و کالری مورد نیاز:
نیاز وریدی تقریباً 20% کمتر از دریافت رودهای است یعنی:
90 – 100 kcal/kg/day
میزان
تجویز کالری باید با توجه به سطح فعالیت، دمای بدن و درجهی استرس تنظیم
شود. فعالیت و وضعیت کاتابولیک میتواند باعث افزایش 25% تا 75% در نیاز
متابولیک شود.
